معرفی انیمه اسرافیل پایانی + نقد و بررسی 💚

فرمانده قدرتمندی که قدرتش در هوش و برنامه ریزی اوست، او را می توان مخلوطی از شخصیت بانمک ” گوجو سنسه” از انیمه ی ” جوجوتسو کایسن” و جدیت ” فرمانده اروین” از انیمه ی ” اتک آن تایتان” دانست. او توی جلسه ی ارتش می خوابد و حتا وقتی بیدارش می کنند بی اعتنا بلند می شود و جلسه را ترک می کند. حتا آن قدر در این بی اعتنایی پیش می رود که توی جلسه به دوستش می گوید (( بعدن برام گزارشش رو بفرست)).

 گورن به نوعی پدرخوانده ی ” یو” به شمار می آید و اولین کسی است که ” یو” بیرون دیوار ها می بیندش. با اینکه کارهای زیادی برای انجام دادن دارد اما از پرداختن به ” یو” غافل نمی شود و او را مجبور می کند برای پیوستن به ارتش ماه شیاطین دوست یا دوست دختر پیدا کند؛ او آن قدر در این رفتار بامزه ی خود جدی است که حتا در نامه ای به ” یو” می گوید در ارتش شیاطین ماه (( به باکره ای که نتونه برای خودش دوست پیدا کنه نیازی نداریم)). همین اجبار گورن است که باعث شکل گیری روابط دوستانه ی ” یو” با گروهی می شود که بعد ها به گروه اصلی و تمرکز اصلی انیمه تبدیل می شوند.

همین شخصیت با نمک و شوخ طبع در جایی که باید و لازم است، ” یو” را تنبیه می کند، جمله هایی جدی می گوید که ” یو” از آن ها در فلسفه ی رفتاری خود استفاده می کند. وقتی ” یو” خواب بد می بیند این گورن است که به اتاقش می رود و به او می گوید که تا وقتی بخوابد کنارش خواهد ماند. گورن را می توان ناجی ” یو” دانست، نه فقط به این دلیل که او را در بیرون دیوار زیر پر و بال خود گرفت بلکه به این خاطر که سعی کرد او را از بند گذشته و کابوسش نجات دهد و به او گفت (( تو گذشته چیزی نیست یو، همه چیز در آینده ست))،  اگرچه خود گورن اسیر کابوس و عشق از دست رفته اش بود.